Van jungle tot tropisch eiland

Onze reis door Madagascar zit er weer bijna op. Tijd voor een update van onze laatste avonturen vanuit een vaag internetshopje met tergend trage verbinding. Foto’s zullen om die reden dan ook pas in Nederland worden toegevoegd.

Vanuit guesthouse van Madalief vervolgden we onze weg naar Andasibe, fameus om zijn nationale park met grootste en luidruchtigste aller lemuren, de Indri. Deze hebben we ook mogen bewonderen. Dit was tevens een goede opmaat voor onze vijfdaagse trekking door het nog relatief onontdekte achterland van Madagascar. We startten uiteindelijk minder goed: tijdens de autorit van Andasibe naar Tamatave gooide Loes er alles uit en dat de hele dag lang. En om het compleet te maken volgde Robin trouw en wisselden we onze wc-bezoekjes af. Niet handig wanneer de wekker de volgende dag om 5 uur afgaat. Na een kort moment van twijfel hebben we toch besloten te vertrekken, al was de rit met lokale bus wel spannend…

Eenmaal aangekomen bij de rivier werden we geacht in een boot te stappen, die ons op zo’n acht uur varen naar het eerste dorpje zou brengen. Er lagen drie boten. Twee daarvan waren nagenoeg leeg, de andere was overvol met mensen en zakken rijst. Uiteraard konden wij hier wel bijgepropt worden. Een belevenis op zich. We werden warm onthaald door de mensen waarbij we zouden overnachten. Kinderen kwamen nieuwsgierig kijken naar het bezoek en verrasten ons met zang en dans vergezeld door lokale gitarist en band.

Na een goede nachtrust waren we weer redelijk hersteld. Maar goed ook, want de eerste wandeldag had zich aangediend. We vervolgden onze weg via kleine paden kronkelend door groen landschap en langs een rivier. Vaak moesten we onze schoenen uitdoen en op blote voeten naar de overkant waden. We hadden een behoorlijk gevolg met ons mee: Lambert, onze gids, twee dragers en een lokale gids die vooruitsnelde om onze komst voor te bereiden.

Naast de pittige wandelingen in zengende hitte waarbij het uitzicht de moeite waard was, maakten vooral de mensen in de kleine gemeenschappen indruk op ons. Sommige bestonden uit niet meer dan twee houten huisjes. Telkens werden we weer hartelijk verwelkomd en stond er een maaltijd op een houtvuurtje te pruttelen. Erg bijzonder omdat er in hetzelfde dorp kinderen met hongerbuikjes rondliepen. We dachten dat we al heel wat armoe gezien hadden, maar dit was wel erg schrijnend. Blijkbaar heeft een cycloon de oogsten verwoest waardoor er al maanden slechts rijst en kip op het menu staat. Alhoewel voor ons niet. In een dorp kwam Lambert met een eend onder zijn arm vragen aan Robin of hij deze wel zou lusten. En ja hoor, ter plekke werd hij geslacht en klaargemaakt. Twee uur later kon iedereen behalve Loes genieten van verse eend! Na vijf dagen was het tijd om terug te keren naar de bewoonde wereld, wederom met de boot en lokale bus. Na indrukwekkende tocht ook fijn om weer iets anders te eten dan rijst. Wij hebben de keuze…

Na primitieve omstandigheden wilden we onszelf verwennen met een luxe bungalow aan het strand op een tropisch eiland. Heerlijk om weer een fatsoenlijke warme douche te hebben en onze kleren te laten wassen. Ook hebben we op Ile Sainte Marie onze eerste en enige duik gemaakt. Door het vele plankton in het water, was het zicht niet echt top maar dat werd weer gecompenseerd door de aanwezigheid van bultrugwalvissen. Erg mooi om ze eindelijk in het echt te zien.

Inmiddels zijn we op het vasteland in de hoofdstad en maken we ons op voor de terugvlucht. We kijken terug op een indrukwekkende en veelzijdige reis. Een absolute aanrader voor wie een bijzonder land wil ontdekken vol met hartelijke mensen en beestjes die nergens anders leven.

Tot in Nederland!

Loes en Robin