Life's a beach!

Frans-Polynesië stond al jaren op ons lijstje van bestemmingen om 'ooit nog eens aan te doen'. Stranden zoals die op een ansichtkaart, water zo blauw dat je denkt dat het wel gefotoshopt moet zijn en een onderwaterwereld waarvan menig duikershart sneller gaat kloppen. Bij het uiteenzetten van onze reis kwam deze wens dan eindelijk binnen handbereik en inmiddels bevinden we ons alweer ruim twee weken in het paradijs. En ja, dat klinkt als een cliché, maar een treffender benaming kunnen we niet bedenken. Life's a beach!

Tahiti is het grootste eiland van deze tot Frankrijk behorende eilandengroep. Om dit gegeven kun je niet heen. De stokbroden en croissants zijn op iedere straathoek te verkrijgen en weekenden worden gevuld met het spelen van petanque. Tahiti is ook de uitvalsbasis voor een bezoek aan een of meerdere andere eilanden. Voordat we onze weg zouden vervolgen naar respectievelijk Rangiroa, Fakarava en Moorea, besloten we een auto te huren en het hoofdeiland te verkennen. Dit bleek een aangename verassing. Een groene vallei met diverse watervallen vormt het hart van Tahiti. Hier hebben we een flinke wandeling gemaakt, mede omdat onze compacte personenauto de ruige bodem met diverse modderpoelen niet zo'n goed idee vond... Al rondrijdend zagen we diverse strandjes waar lokalen aan het surfen waren op flinke golven. Een mooi begin van dit nieuwe hoofdstuk van onze reis.

De vlucht naar Rangiroa was al een beleving op zich. Ruim een half uur lang zagen we enkel water. En opeens, ogenschijnlijk uit het niets, vormde zich een kleine strook land onder ons, met het meest blauwe water dat we ooit hadden gezien. De lagune lag er prachtig bij. Hallo ansichtkaart! Ook onze accommodatie bleek een schot in de roos. Gelegen aan het water, op loopafstand van winkels, restaurantjes en het duikcentrum. Vooral bij dit centrum hebben we veel tijd doorgebracht, want de onderwaterwereld was de doorslaggevende reden om hier naartoe te gaan. Vanwege de zwangerschap, die overigens steeds beter zichtbaar wordt, mocht Loes natuurlijk niet met een fles het water in, maar daar hadden onze Franse vrienden wel een oplossing voor. Loes heeft een aantal keer heerlijk kunnen snorkelen over het rif, waarbij ze zelfs haaien en dolfijnen heeft kunnen zien! Ook heeft ze indirect kunnen meegenieten van het duiken wanneer Robin weer eens met een grote grijns het water uitkwam. 'Wat heb je gezien?' was een veelgestelde vraag, waarop Robin met regelmaat 'dolfijnen', 'haaien' of 'manta's' kon antwoorden. Een hoogtepunt van deze duikweek was wel dat toen Robin vanuit de boot in het water sprong, er direct twee dolfijnen naar hem toekwamen om te spelen. Vijf minuten lang cirkelden ze om elkaar heen,waarbij ze soms wel tot een halve meter afstand naderden. Wanneer Robin op zijn rug ging duiken, kwamen de dolfijnen over hem heen gezwommen. Een magische ervaring, om maar weer eens een cliché te gebruiken. Ook een mooie duik om de camera te vergeten, overigens...Wel een mooie duik om volop te genieten!

Naast de vele watersporten vormde het eilandleven een mooie routine; zelf koken in onze buitenkeuken, om vijf uur 's middags naar de baai om dolfijnen te kijken, met de fiets het eiland verkennen en natuurlijk veel relaxen. We vonden het heerlijk om weer op een eilandje te zijn en ons aan te passen aan het ritme aldaar. Een heel ander leven. Zo komt er eens in de drie weken een boot die het eiland bevoorraadt. Van auto's tot verse groente en fruit. Dit laatste enkel in grootverpakking, dus we hebben ons scheel gegeten aan bananen en mango's.

Na een week was het tijd om naar een ander eiland te gaan. Het 800 personen tellende Fakarava bleek zelfs nog rustiger en kleiner dan Rangiroa. Onze bungalow, met noodzakelijke klamboe, was ook populair onder andere reizigers. Met een groep gezellige, leuke Fransen hebben we een aantal mooie dagen doorgebracht. Loes ging met een aantal dames lekker naar het strand, terwijl Robin weer twee dagen heeft gedoken. Waren de duiken op Rangioa al mooi; Fakarava wist dit op bijna alle fronten te overtreffen. De eerste duikdag was helemaal bizar, toen een drie meter lange manta zo'n twintig minuten bij ons bleef. Wat een elegant en fascinerend beest! De middagduik was ook memorabel, waarbij minstens zestig haaien werden gespot. Dit alles op een toneel van mooi, kleurrijk koraal en talloze andere vissen zoals barracuda's, nemo's en napoleons. Duiken om nooit meer te vergeten.

Doordat we vrij lang op Fakarava verbleven, hebben we genoeg tijd gehad om het eiland te verkennen. Zo zijn we naar de noordkant gefietst, wat in totaal zo'n twintig kilometer was en waarbij we niemand zijn tegengekomen. Hier vonden we een strand dat zo mooi was dat, daar is ie weer, het zo op een ansichtkaart zou kunnen worden gedrukt. Beoordeel zelf maar bij onderstaande foto's :-) Ook hebben we een lokale kerkdienst bijgewoond. Toch wel de wekelijkse happening op het eiland. We hadden ons netjes aangekleed, om er daar achter te komen dat het merendeel gewoon in zwembroek en T-shirt aanwezig was met een bloemetje achter de oren. Een mooie, vrolijke dienst met veel muziek, maar we gingen wel kapot door de hitte in onze lange kledij.

Op dit moment zijn we op Moorea, wederom een zeer mooi eiland. Het rustige tempo komt Loes nu goed uit. Activiteiten worden afgewisseld met relaxen. Ook hebben we al twee check-ups geregeld met een verloskundige in Auckland, Nieuw-Zeeland. Dit ging overigens eens stuk makkelijk dan in de Verenigde Staten. Verder gaat alles voorspoedig hier. We kunnen het slechter treffen...

Tot slot: we hebben gemerkt dat niet alle foto's onder het verslag worden weergegeven. Om ze toch allemaal te kunnen zien, kun je het beste in het menu onder onze profielfoto, linksboven op de pagina, op 'Foto's' klikken.

Tot het volgende bericht!

Loes & Robin