Te land, ter zee en in de lucht

Met ons vertrek uit Wellington lieten we niet alleen het noordereiland, maar ook het regenachtige klimaat achter ons. Dat kwam goed uit. De afgelopen weken stonden namelijk in het teken van buitenactiviteiten. Vanaf het water, op een gletsjer en iets met uit een vliegtuigje springen...

Het pittoreske Picton telt niet meer dan vierduizend inwoners, maar is een prima uitvalsbasis voor een bezoek aan een aantal mooie plaatsen. Een goed voorbeeld hiervan zijn de Marlborough Sounds: talloze eilandjes die in combinatie met de zee een paradijselijke omgeving vormen. Nieuw-Zeeland kent een negental 'great walks', die per route zo'n vier dagen lopen zijn. Omdat dit voor ons op dit moment geen realistisch doel was, besloten we een gedeelte van de Queen Charlotte track te lopen. Als we de boekjes mogen geloven een van de mooiste wandelingen op het zuidereiland. Volgens de vriendelijke mevrouw bij de informatiebalie was het stuk wat we gingen lopen 'very easy' en hadden we 'plenty of time' om foto's te maken en te lunchen. Klinkt goed! Over de schoonheid van de omgeving had ze niets teveel gezegd. Het doorgaans smalle voetpad leidde ons langs prachtige baaien en uitzichtpunten. De vele voor Nieuw-Zeeland kenmerkende vogelsoorten trakteerden ons op een gratis concert. Het 'very easy' gedeelte was echter anders dan voorgespiegeld. Sommige stukken waren erg steil en dat zorgde ervoor dat onze wandeling nagenoeg 5 (!) uur duurde. 'Plenty of time' betekende het eindpunt halen met maar een kwartiertje speling voordat de boot ons weer kwam halen. Niettemin een erg mooie dag gehad, waarna Loes even met de voetjes omhoog ging:)

Over mooi gesproken: onze volgende stop, het Abel Tasman nationaal park, voldeed ruimschoots aan onze verwachtingen. We verbleven in de Golden Bay, een kleine gemeenschap op een paar minuten afstand van het park. Bij aankomst passeerden we een verkeersbord met 'let op: overstekende pinguïns.' Mooi! Na al het gewandel besloten we ditmaal om met een kayak het pak te verkennen. Tijdens eerdere reizen was de combinatie Robin & kayak soms levensgevaarlijk, maar nu ging het wonderwel goed. Op een rustig tempo passeerden we eilandjes, de mooie kustlijn, afgelegen strandjes en zagen we een kleine blauwe pinguïn, diverse roggen en de vin van een orka! Dat is aan ons waterliefhebbers wel besteed.

Na een dag in de zon en op het water konden we ons heerlijk terugtrekken in onze bungalow, waar we beschikten over een eigen keuken. Qua accommodaties houden we het afwisselend. Veelal verblijven we in backpackers-hostels, maar dan wel in een privé kamer met eigen sanitaire voorzieningen. 's Nachts het gebouw doorlopen om naar het toilet te gaan is voor Loes ook niet erg praktisch. Het contact met andere reizigers is leuk. Veel verschillende nationaliteiten, al zijn Duitsers en Japanners het meest vertegenwoordigd. Koken in hostels doen we dan in de gezamenlijke keuken. Omgeven door backpackers valt op dat het enige wat ons nog in die categorie schaart, onze rugzak is. Het is grappig om te zien hoe ze dag na dag een bord pasta, boterham met ei of noodles naar binnen werken, om de kosten zo laag mogelijk te houden. Herkenbaar, want tijdens zijn verblijf op Aruba leefde Robin ook maandenlang op tosti's en andere 'eenvoudige' maaltijden, of wat daarvoor door moest gaan. Kwestie van andere prioriteiten...

Van Abel Tasman bracht onze Suzuki Swift ons naar Greymouth, de grootste stad van de westkust. Echter was dit nog altijd een relatief klein plaatsje met weinig activiteiten, zelfs niet op zaterdagavond. Het zijn op locaties als deze dat we erg blij zijn met de auto. Zo waren we binnen een uurtje in Punakaiki, waar we de hele middag door een bosachtige omgeving hebben gelopen. Later zagen we ook de fameuze pancake-rock en blow-holes, waar het park bekend om staat. Het water knalt met al zijn kracht tegen het gesteente, waardoor de rotsformaties door de jaren heen flink zijn uitgesleten. Het water stuwt zich zo meters omhoog, wat indrukwekkend is om te zien.

Qua natuur is Nieuw-Zeeland erg veelzijdig. Zeker wanneer je bent opgegroeid in het relatief vlakke Nederland. Gigantische groene bergen met grazende schapen, heldere rivieren en uitgestrekte valleien: je passeert het allemaal tijdens een tocht naar de volgende bestemming. Zo ook die naar Franz Josef, waar we allebei erg naar uit hadden gekeken. Dit kleine stadje, maar dan ook echt klein, had bestaansrecht vanwege de gelijknamige gletsjer. Het is bizar om groene bergen te zien, met daarnaast een qua vorm vrijwel identieke berg, maar dan bedekt met sneeuw en ijs.

Op de nabijgelegen Fox gletsjer heeft Robin zijn wens om ooit nog eens een berg te beklimmen in vervulling laten gaan. En niet zomaar een berg, maar de gletsjer zelf! Met een groepje vertrokken ze 's ochtends vroeg naar de voet van de berg. Met spikes onder de schoenen en een zware rugzak vol materiaal vervolgden ze de weg over steen en ijs. Na een klein uurtje bereikten ze een een steile ijswand die die dag beklommen zou worden. Met behulp van de spikes, die je met vlakke voet in het ijs moest rammen, en twee pikhouwelen kwam de top beetje bij beetje dichterbij. Ontzettend zwaar, maar het uitzicht dat als beloning wachtte maakte alles goed. Ook de twee dagen spierpijn konden de grijns niet van Robin's gezicht doen verdwijnen. Een onvergetelijke ervaring! Loes had deze dag gebruikt om heerlijk te ontspannen onder het genot van een massage. In dergelijke kleine plaatsen voelen we ons altijd erg fijn. De mensen zijn relaxed en je voelt je snel onderdeel van de omgeving.

Het was dan ook even omschakelen toen we in Christchurch aankwamen. De drukte, het lawaai en het verkeer vormden een schril contrast met de westkust. Ook de sfeer in het centrum van de stad voelde vreemd aan, al had dit een heel andere reden. De stad was nog steeds herstellende van de meest recente aardbeving in 2011, waarbij 185 mensen zijn omgekomen. Vele panden, zowel bedrijven als particuliere woningen,staan nog altijd leeg of zijn met hekken afgezet. Een confronterende herinnering aan deze gebeurtenis van krap twee jaar geleden. Deze dagen hebben we erg weinig gedaan. Winkelen was de hoofdactiviteit. Loes had eindelijk een winkel gevonden met zwangerschapskleding. Warme zwangerschapskleding, wat met het oog op Japan erg welkom was. De afgelopen weken zijn we ook met regelmaat in winkels geweest waar we babykleertjes, boekjes en knuffeltjes hebben gekocht. Erg leuk, maar nog steeds wel raar om dat nu voor onszelf te kopen.

Een bezoek aan Lake Wanaka stond hoog op ons lijstje en na een aantal dagen Christchurch hadden we dan ook koers gezet hiernaartoe, gelegen om het bekende, grote meer. Een onverwachte upgrade zorgde ervoor dat we van een onwijs groot appartement konden genieten, ook al zijn we daar niet veel geweest. Daar was de omgeving simpelweg te mooi voor. Het meer is van een ongekende schoonheid, waarbij het uitzicht op de bergen het plaatje compleet maakt. Ook erg mooi om dit vanuit een vliegtuigje te bekijken...en er dan vervolgens uit te springen. Robin heeft hier zijn eerste skydive gemaakt, wat ontzettend goed is bevallen. Bijzonder en erg kicken om zo'n vrije val te ervaren! Nieuw-Zeeland leent zich uitstekend voor dergelijke activiteiten.

De tijd gaat nog altijd erg snel tijdens deze reis. Activiteiten en gebeurtenissen worden afgewisseld met relaxte, rustige dagen. Hoe snel de tijd gaat, daarvoor hoeven we niet eens meer op de kalender te kijken. De baby maakt nu echt een groeispurt door, en dat wordt steeds beter zichtbaar. Het kindje laat nog altijd van zich horen, met steeds harder wordende schopjes. Onze verloskundige in Auckland zei een aantal weken geleden al: 'An active baby is a happy baby'. Dat mogen wij graag geloven. Over een week zien we haar weer voor de volgende check-up. Tot die tijd vermaken we ons nog altijd uitstekend en beseffen we hoe bijzonder deze periode van reizen tijdens de zwangerschap is. We zouden het niet anders willen...

Tot het volgende bericht!

Groetjes,

Loes & Robin