Van kust tot casino

Hallo allemaal,

Wat gaat de tijd toch snel. Niet zo snel als dat briefje van honderd dollar bij de roulettetafel in Las Vegas, maar toch. Op dit moment zijn we alweer ruim twee weken onderweg. Tijd voor een verslag.

We begonnen onze trip in Los Angeles. Niet gehinderd door een jetlag besloten we er de volgende dag al op uit te trekken met onze 'stoere' huurauto. Een Mazda 2. Of, zoals de medewerkster van Hertz deze omschreef: "Oh no, you have small small car. Too small!" Voor Amerikaanse begrippen waarschijnlijk wel, voor ons echter een prima bak. Eropuit, dus. En hoe de reis beter te beginnen dan aan het water? Venice Beach bleek een sfeervol plaatsje waar we onze ogen hebben uitgekeken. Mooi strand, relaxte vibe en een boulevard vol excentrieke mensen en straatartiesten.  

Dit smaakte naar meer, waarop we besloten de route vanuit LA naar San Francisco te nemen via de Highway 1, die vrijwel geheel langs de kust loopt. Het is heerlijk ontspannen rijden met hoge palmbomen, kleurrijke huisjes en de oceaan aan de linkerzijde. De eerste stop was Santa Barbara, waar we zo van gecharmeerd waren dat we besloten om hier te overnachten. Later bleek dat de gehele kustlijn deze relaxte sfeer heeft, getuige onze wat langere stop in Monterey. Waterliefhebbers als wij zijn, konden we ons hart ophalen met het spotten van zeehonden en otters. Ook het gigantische aquarium waarin zelfs haaien en schildpadden zaten was interessant. Een mooie voorbereiding op het echte werk in Frans-Polynesië :)  

Er is een gezegde dat luidt: de reis ernaartoe is belangrijker dan de bestemming. Bij ons is deze minstens net zo mooi. Dat kan ook niet anders wanneer je op weg naar San Francisco langs het imposante Big Sur komt, steeds hoger de bergen inrijdt en zich na praktisch iedere bocht weer een ander vergezicht openbaart. San Francisco zelf was een stad waar we allebei erg benieuwd naar waren. Zouden de mensen echt nog met een been in het hippie tijdperk staan? Zouden we Alcatraz kunnen bezoeken? Zou je de Golden Gate Bridge vanaf de stad kunnen zien liggen? Ja, ja en nee. Pas op onze derde dag in deze stad hebben we de iconische brug kunnen fotograferen. Eerder was deze volledig in mist gehuld, waardoor deze niet te zien was. Ook een speciaal daarvoor geboekte boottocht en dure busrit voor de terugweg mochten niet baten. Uiteindelijk hebben we, onderweg naar het verlaten eiland Alcatraz, deze foto alsnog kunnen maken. Wij blij! De fameuze gevangenis Alcatraz zelf was erg interessant. Een rondleiding met tekst en uitleg, waaronder bizarre ontsnappingsverhalen, maakten het tot een boeiende ochtend. 

San Francisco zelf is ons ook erg goed bevallen. Zo hebben we een tango-les gevolgd op Union Square, heerlijk gegeten bij Fisherman's Wharf en een ritje gemaakt met de voor SF zo kenmerkende cable-car. Als souvenir hebben we een slabbetje gekocht bij het Hard Rock Café.

Daarover gesproken: de buik is al flink gegroeid. Maar nu genoeg over Robin en de hamburgers, de buik van Loes groeit ook erg goed en ze voelt zich prima. Het regelen van een echo had echter nogal wat voeten in aarde. Zo hebben we een aantal keer nul op rekest gekregen, omdat ze bij de kliniek maar niet konden begrijpen dat we enkel een echo nodig hadden. 'That's not possible. You need to have at least three appointments first.' Ook het volgende telefoongesprek willen we jullie niet onthouden:

'What is your last name?' 
' I can give you my name, but i'm not in the system' 
' Can I have your last name please?' 
' Sure, it's W-A-G-E-N-V-O-O-R-D-E' 
' I'm sorry, I cannot find you in the system. Can I have your first name?' 
' Yes, but you won't...' 
' First name please' 
' L-O-E-S-J-E' 
' Strange, I cannot find you in the system. Why do you need an ultrasound, are you pregnant?' 

Toen besloten we dat het tijd was om op te hangen. Gelukkig hebben we inmiddels wel een kliniek gevonden waar we eind volgende week terecht kunnen. We zijn erg benieuwd en vinden het toch ook wel weer erg spannend. We doen het in ieder geval rustig aan en proberen zo goed mogelijk op ons eten te letten. Gezond eten is echter niet altijd even gemakkelijk. Zoek je een fastfood keten? Grote kans dat je die binnen vijf minuten tegenkomt. Wel meerdere. Voor gezonde maaltijden zijn we echter veelvuldig op de supermarkt aangewezen. Zo ook voor onze volgende stop: Yosemite Nationaal Park. 

De ideale plek voor een zwangere vrouw. Een tent in de middle of nowhere, waarbij we vriendelijk doch dringend werden verzocht om het meegebrachte eten in een aparte, ijzeren box te stoppen omdat anders nieuwsgierige zwarte beren (!) mogelijk een kijkje kwamen nemen. De eerste nacht heeft Loes niet bijzonder goed geslapen. 'Het eten zit in een metalen box en wij slapen in een canvas tent zonder deur. Iets klopt hier niet!' Wat ook niet hielp was het feit dat toen Loes lag te slapen, er een eekhoorntje op haar borst sprong. Het kleine beestje schrok net zo hard van Loes als andersom.

Van Yosemite hebben we erg genoten. Eten koken op ons eigen kampvuur, een boek lezen bij de rivier en in de middag hiken door het park zelf. Hierbij bleek dat Loes, gezien de omstandigheden, nog altijd over een zeer goede conditie beschikt. Ze liep er menig vrouw uit! 
Met tegenzin verlieten we na een aantal dagen het park dat met zijn bergen, ontelbare naaldbomen en bijzondere beesten een grote indruk op ons heeft achtergelaten. Dat de natuur in Amerika nog meer moois te bieden heeft zagen we later die dag, toen we de gigantische Sequoia bomen mochten aanschouwen. Niet te bevatten hoe groot die zijn. 

Daarna vervolgden we onze weg naar Bakersfield. Onze laatste stop voor ons bezoek aan Sin City: Las Vegas. Een stad waar we mooie verhalen over kunnen vertellen, maar what happens in Vegas, stays in Vegas...

Nou, vooruit dan. In het volgende verslag, dat eind volgende week geplaatst zal worden, zullen we er toch wat over vertellen:) Dit stuk begint namelijk al erg lang te worden. 

Zoals jullie waarschijnlijk hebben gemerkt zijn er nog geen foto's te zichtbaar. Dit omdat we de afgelopen dagen geen enkel internetcafe zijn tegengekomen. Zodra dit wel het geval is, zullen de plaatjes bij de verhalen worden toegevoegd.

Tot spreeks!

Groetjes,

Loes & Robin